این بخش فرصتی ست برای طرح موضوعات سینمایی؛ در هر شماره مجموعه مقالاتی در حد طرح موضوع، برای اشاره به یک ایده یا برای احیای یک نکته و ماجرا گردآوری می شوند. «پنجره عقبی» در پی تکرار الگوی «پرونده های موضوعی» مرسوم نیست، بلکه قصد دارد به موضوع خود به عنوان ابژه ای برای «دید زدن» بپردازد.
سلامتیِ «تی.»
گفتگو با دیوید چیس
نوشته امانوئل بوردو - اوجنیو رنتزی / ترجمه بهنام باقری
...
دیوید چیس، خالق «سوپرانوها» در طول کل شش فصل و هشتادوشش قسمت آن، نویسندگی، تدوین و گاهی کارگردانی آنرا برعهده داشته است. نتیجه کوشش او تاریخ این ژانر را متحول کرده. در این گفت و گوی بی نظیر قصد او توصیف دقیق و پرشور سریال نیست بلکه با نگرانی و دقت سعی می کند سلامی دوباره به «سوپرانوها» بدهد.
...
اچ بی او سازیِ ژانر
نوشته آر. کالین تیت / ترجمه آرش حقیقی
...
از 1999 برین سو، ژانرهای تلویزیونی - و به تبع آن ژانرهای سینمایی - دستخوش دگرگونی بنیادینی شدند که عامل اصلی آن شبکه تلویزیون کابلی «اچ بی او» بود. این شبکه با پخش سریال های بدعت گذاری چون «سوپرانوها»، «ریسمان» و «دِدوود» یک تنه عهده دار تغییر این خصوصیات روایی، نحوی و نمادنگارانه ژانر شد و در عین حال بر موج بی همتایی از موفقیت کیفی و اقتصادی راند.
...
روانشناسی، نوستالژی، امر مقدس و درونمایه های دیگر «سوپرانوها»
نوشته لوئیس چایلد / ترجمه مجتبی گل محمدی
به یقین مدرکی گواه بر این هست که روانشناسی، و بطور خاص برداشت های همه گیر از گفتار میان روانکاو و بیمار، نقشی مهم را در شیوه های ما برای تعریف، فهم و دگردیسی خویشتن های مدرنمان بازی می کند. از این گذشته، این فرایند در شماری از فیلم های سینمایی و سریال های تلویزیونی همچون «این را تحلیل کن»، «رو به نشان گروس» و «سوپرانوها» کاوش می شود، که همه آنها تبهکاران و گنگسترهای در حال ورود به درون جهان به نسبت پیرامونیِ روان درمانی را به تصویر می کشد.
...
سوپرانوها: بفرمایید بیرون!
نوشته جیم امرسون / ترجمه حمید خداپناهی
«وسط مرگ، باز توی زندگی هستیم، هاه؟ ... زندگی ادامه داره ...»
- پُل وال ناتس، قسمت هشتادوشش اُم
...
«امپراطوری بُردواک»
گفتگو با مارتین اسکورسیزی و ترنس وینتر
نوشته کریستینا ردیش / ترجمه محسن کاس نژاد
«نمیتونی یه نیمه گانگستر باشی!»
درباره «امپراطوری بُردواک»
نوشته جرج پاتس / ترجمه و تلخیص رعنا طاهرزاده
«امپراطوری بردواک» در 16 ژانویه 1920، شب قبل از به اجرا درآمدن متمم هجدهم قانون اساسی ایالات متحده آمریکا و از آتلانتیک سیتی آغاز می شود. ایناک «ناکی» تامپسون (استیو بوشمی)، خزانه دار آتلانتیک سیتی، در نشستی مقابل خیل شرکت کنندگان مجمع زنان مخالف مشروبات الکلی می ایستد. او نمونه کامل یک سیاستمدار است، که در ابتدا از رئیس انجمن قدردانی می کند و بعد از کودکی اش می گوید که در فقر سپری و به خاطر اعتیاد پدر به الکل تباه شد. چشم حضار به دهان او دوخته شده، و همینطور که نفسشان بند آمده و با نگاهی مملو از ستایش و همدردی به او چشم دوخته اند، چهره های اشکبارشان از جلوی دوربین می گذرد. ناکی همانطور که دارد با ظرافت از حضار اجازه مرخصی می گیرد - نه پیش از آنکه حمایت خود را از آزادی حق رای زنان اعلام کرده باشد - بر اینکه «ممنوعیت مشروبات الکلی به معنی پیشرفت است» تاکید می کند.
...
درباره قطعاتی از موسیقی «سوپرانوها» و «امپراطوری بردواک»
نوشته آرش حقیقی
دیوید چیس در مستند کوتاه «موسیقی سوپرانوها» از مارتین اسکوسیزی و استنلی کوبریک بعنوان بنیان گذاران موسیقی انتخابی، با تمرکز بالا روی راک-اند-رول، نام می برد و اعتراف می کند که «خیابان های پایین شهر» «مغز او را منفجر کرد!» اسکوسیزی در این فیلم با استفاده از قطعه «عشقم باش» از گروه رونتس، یکی از زیباترین عنوان بندی های آغازین عصر جدید سینما را رقم زد و راهی نو در پیش پای خود، همنسلان و پیروانش نهاد
...
